پروپوزال رشته مدیریت بازرگانی گرايش مدیریت بیمه

مفاهیم مدیریت در طی سال های اخیر، تفاوت و دگرگونی های اساسی را شاهد بوده است. نگاهی به سیر تحوّلات سازمان ها و مدیریت حاکم بر آنها نیز نشان می دهد که این مسیر تغییرات زیادی را در رابطه با شیوه ی مدیریت حاکم بر سازمان ها داشته است.

نظام ارزیابی عملکرد را می توان از زوایای متفاوت مورد بررسی قرار داد.فرایند ارزیابی عملکرد شامل انجام مجموعه ای از اقدامات با ترتیب و توالی خاص منطقی و هدفمند میباشد.ارزیابی عملکرد انواع مختلفی دارد یکی از آنها ارزیابی عملکرد از جنبه ی فروش است،جنبه ی فروش را میتوان شامل مواردی مثل سودآوری،فروش،سود سهام… دانست.شرکتها امروزه به دنبال بهبود عملکرد فروش خود هستند زیرا بقا و توسعه ی آنها وابسته به داشتن عملکرد فروش مناسب میباشد.عوامل بسیاری با عملکرد فروش در ارتباط اند که می توانند کم وبیش عملکرد فروش یک شرکت را به میزان کم یا زیاد تحت تأثیر قرار دهند.توانمندیهای مدیریتی یکی از آن عواملی هستند که با عملکرد فروش در ارتباط هستند(قاضی زاده،3:1389) بررسی پیوسته و مستمر مدیریت سازمان ها و توسعه ی آنها از نظر الزامات مدیریتی ،گواه این ادعاست که الگوهای مدیریتی فعلی کفایت لازم را برای اداره ی سازمان های نوین نداشته و چالشها و الزامات جدیدی در رابطه با توسعه و گسترش سازمانهای نوین مطرح می شود.این چالشها ناشی از پدیده هایی نظیر جهانی شدن فناوری، گسترش روزافزون سازمان های دانش بنیان ،حرکت جوامع بشری به سوی اقتصاد دانش محور و پدیدار شدن اشکال جدیدی از رقابت در بازارهای بین المللی است که مسائل و مشکلات بسیار مهمی در جوامع علمی و به خصوص در امور اجرایی و مدیریت آنها در پی داشته است.این سازمانها نه تنها برای بقا و ادامه حیات،بلکه برای تشکیل و آغاز به کار نیز بایستی سازماندهی خاص خود را بر مبنای مدیریت با توجّه به عوامل عمده مؤثّر بر عملکرد خویش انجام دهند.توانایی مدیریت مؤثّر منابع کلیدی، عاملی تعیین کننده در عملکرد مناسب شرکتهاست. (ملک زاده،1389: 164) . از ديرباز شكاف ميان عرصه نظر و عمل از جمله مشكلاتي بوده است كه گريبانگير موجوديت هاي انساني، چه در بعد فردي و چه در بعد جمعي و سازماني بوده است. مشكلي كه انديشمندان حوزه هاي مختلف فكري را برآن داشته تا پاسخ هايي براي آن تدارك ببينند. هر حوزه اي از حوز ه هاي معارف بشري از منظري به اين موضوع پرداخته است. فيلسوفي چون سقراط از عدم امكان مغايرت ميان نظر و عمل بحث كرده و معتقد است انحراف و كجروي در عمل مطابق است با انحراف در نظر. فيلسوفي ديگر چون ديويد هيوم از عدم لزوم متابعت بايدهاي عملي از هست هاي نظري صحبت مي كند. در علم مديريت نيز مسأله فوق به دغدغه اي جدي تبديل شده است؛ بطوريكه نتايج بررسي ها نشان مي دهد، 90 درصد از برنامه هاي راهبردي سازمان ها، در عمل با شكست مواجه مي گردند و علت اصلي اين امر نيز عدم ارتباط ميان” ساحت نظر و عمل “است. بدين معنا كه در ساحت نظري، ايده ها و اهداف بيان مي شوند و در عرصه عمل، برنامه هايي اجرا مي شوند كه ارتباط منطقي و قابل سنجشي با آرمان ها وسياست هاي تدوين شده ندارند. به بيان ديگر، ريشه اين مشكل، در عدم تنظيم و تنسيق مدلي جامع جهت ترجمه چشم انداز و سياست ها به برنامه هاي عملياتي نهفته است. از منظري كاركردگرايانه دتاكنون مدل هايي جهت رفع اين مشكل جدي در سطح سازمان هاي انساني ارائه شده است.